Ice slurry helpt sporters met een dwarslaesie om koel te blijven

De warmtehuishouding van sporters met een dwarslaesie is vaak verstoord omdat ze een minder groot deel van hun lichaamsoppervlak kunnen gebruiken om te koelen. Hoe hoger de dwarslaesie, hoe sneller de kerntemperatuur oploopt. Het is daarom bij deze groep sporters heel belangrijk om te koelen. Dat geldt niet alleen bij extreem weer: ook in milde omstandigheden (omgevingstemperatuur 21°C, relatieve luchtvochtigheid 50%) kan koelen voor hen al zinvol zijn.

Het is ruimschoots aangetoond dat precoolen een gunstige invloed heeft op de kerntemperatuur van sporters zonder beperking. Het drinken van een ice slurry kort voor een inspanning in warme temperaturen zorgt ervoor dat ze betere prestaties leveren. Wetenschappers van de Central Washington University en het Amerikaans Olympisch Comité wilden vaststellen of het drinken van een ice slurry ook goed werkt voor sporters met een dwarslaesie. Zij onderzochten bij sporters uit de paralympische rugbyselectie wat het effect van precoolen was op de kerntemperatuur en de warmte die de sporters ervaarden.

Dertien rolstoelrugbyers met een tetraplegie speelden op twee dagen een oefenwedstrijd in een temperatuur van 21°C. Op een van de dagen dronken ze in de laatste 20 minuten voor de wedstrijd een ice slurry. Op de andere dag namen ze een vergelijkbare, niet-gekoelde sportdrank – de volgorde hiervan werd willekeurig bepaald. De onderzoekers hielden het verloop van de kerntemperatuur en de hartslag in de gaten. Ook checkten ze regelmatig of de sporters maag- of darmklachten hadden, of zij last hadden van de warmte en werd de ‘rate of perceived exertion’ (RPE) van de sporters vastgelegd.

Niet onomstotelijk

Als de rugbyers precoolden met de ice slurry duurde het tijdens de wedstrijd langer voordat hun kerntemperatuur opliep. Desondanks is nog niet onomstotelijk bewezen dat dat ook aan het precoolen lag. Dat zit zo: er zijn nog geen middelen om de arbeid die rolstoelsporters in het veld hebben geleverd objectief in kaart te brengen. Daardoor kunnen de verschillen tussen de beide condities ook komen doordat de rugbyers simpelweg op een minder hoge intensiteit speelden als ze de slurry hadden gedronken. De onderzoekers hebben nu de RPE gebruikt om de inspanningsintensiteit te monitoren en te kijken of deze onder beide condities ongeveer hetzelfde was. Ze stellen dat het noodzakelijk is om methoden te ontwikkelen die de fysieke prestaties van rolstoelsporters objectief in kaart kunnen brengen.

Hoge dwarslaesie

Het niveau van de dwarslaesie hangt nauw samen met de stoornissen in lichaamsfuncties en de mate van tolerantie voor warme omstandigheden. Alle rolstoelrugbyers in dit onderzoek hadden een tetraplegie: een hoge dwarslaesie met gehele of gedeeltelijke uitval in beide armen en benen. Geen van de Nederlandse sporters met een dwarslaesie die naar de Paralympische Spelen in Tokyo gaat, heeft een tetraplegie. De verstoring van hun warmtehuishouding zal daarom ook anders zijn. Het heeft de voorkeur om per individuele sporter – en waar mogelijk onder begeleiding van een expert – te testen hoe hij of zij met de warmte omgaat.